Epiloog Fer.

Vele wegen leiden naar Rome. Maar die van ons was toch wel een superspeciale. Startend via het vertrouwde bos/fietspad langs de Hut van Mie Pils en eindigend op de Via Appica Antica in Rome. En daar tussenin een scala van steeds weer verrassende fietspaden, kronkelweggetjes langs rivieren, al dan niet verharde weggetjes voor landbouwverkeer dwars door appelboomgaarden of wijnranken, en last but not least de vele, soms steile beklimmingen met vaak adembenemende vergezichten. Een onvoorstelbaar palet van elkaar afwisselende landschappen van zeer diverse schoonheid. Die onvergetelijk mooie indrukken van de omgeving verdringen de pijn die je regelmatig natuurlijk voelt als je met een bepakking van 15 kg bergop rijdt. De kick die je voelt na het bereiken van de top is niet in woorden te vangen. Het aangename gezelschap van twee kompanen zorgde voor een ontspannen sfeer. Dat was in combinatie met wat geestrijk vocht en welvoorziene maaltijden ook de basis voor zeer geanimeerde avondetappes. Daarnaast blijft mij van deze tocht vooral bij de vriendelijkheid en de gastvrijheid van - tot dan toe voor ons volstrekt vreemde - medemensen.

Dankbaar ben ik voor het feit dat ik in zo goede lichamelijke conditie ben dat ik op 63-jarige leeftijd deze tocht heb kunnen maken. Dankbaar ook dat het thuisfront mij dit gunt en zo heeft meegeleefd. Dank tenslotte aan mijn kompanen, zonder wie ik de tocht niet eens zou zijn begonnen. Een fantastische ervaring rijker.