Ik ben de Opa van Duc, Naomi en Kiki

Eigenlijk heb ik pas nu, de avond na de eerste fiestdag, de geest leeg om mijn bijdrage aan deze blog te leveren. Zaterdag jl. Fietste ik met het Rode Kruis op een tandem met een meervoudig gehandicapte jongeman, die " thuis" was bij Kentalis, het vroeger dove instituut in Michielsgestel.Els belde dat Chretienne de eerste weeën kreeg. Gelukkig had ik mijn zonnebril op. Hoe spannend kan het leven zijn. Ineens dacht ik aan mijn fietsmaatje en aan zijn familie. Hoe kan het leven ingrijpend veranderen. Ik snelde me naar huis en om 15.20 uur werd Duc geboren. In blakende gezondheid. Ons geluk kon niet op. Ik wilde dit maar eens met jullie delen!

Willem

Dag 1 - Aalst - Niederzier. Een geslaagde start

 Na de turbulente weersomstandigheden gedurende de nacht vertrokken wij onder grote belangstelling van familie, vrienden, buren èn de lokale pers, voorzien van lieve attenties die ons geluk zouden brengen onderweg. De ogen bleven niet droog, maar verder hebben we deze dag geen druppels meer gezien. Gelukkig stond de wind voor een belangrijk deel in de rug. Het was een fantastische route, langs mooie beken en riviertjes. We kwamen nauwelijks auto's tegen. Uiteindelijk fietsten we 120 km voor we voldaan aanlandden bij Hotel Alter Post. Een lieflijk hotel, waar oma de was voor ons deed, een Croatische dame ons liet proeven van het bier en waar we een uitstekend en voedzaam maal verorberden. Natuurlijk vergezeld van een goed glas wijn. Na de koffie en een wandelingetje in het verlaten dorp was het bedtijd. Morgen weer vroeg op!