Met de stevige klim naar de Arlberg nog in de benen begonnen we aan de overtocht naar het beoogde land van bestemming:Italië. Het is nauwelijks te geloven, maar opnieuw waren de weergoden ons goed gezind. 's Nachts nog hevig onweer en regen, maar we zaten goed en wel op de fiets en het zwerk brak open. Via een prachtige route bereikten we een soort drielandenpunt van Oostenrijk, Zwitserland en Italië. Vanaf de grens een zeer stevige klim naar de Norbertushohe, maar daarna een afdaling die zijn weerga niet kent. Tussen een imposant massief van fabuleus hoge en besneeuwde bergen over een fantastisch fietspad langs stuwmeren, bruisende riviertjes en dwars door onafzienbare appelboomgaarden. Waar vind je dat nog? Hier dus. Tot slot een soort van ploegentijdrit met een clubje lokale fietsers (incl. Gespierde en gebronsde blondine)gedurende de laatste 30 km waarna de teller uiteindelijk op 102km eindigde in Naturns, vlakbij Merano. En ja hoor, de hele dag zon, en nauwelijks aangekomen brak een knallend onweer los. Volgens het weerbericht zou het weer nu omslaan, maar dat geldt zeker niet voor de stemming. Die is en blijf uitstekend!
