Dag 23 Donderdag 29 Sept 2011. De terugreis

Epiloog Willem

Voor mij was het de tweede keer dat ik mijn fiets tegen het hek van het Pietersplein in Rome plaatste. Het blijft een bijzondere ervaring met een zekere emotie. Nu zijn wij mannen niet handig in het tonen van emoties en veel verder dan een stoer "high five" kwamen we niet. We lieten onze zonnebrillen maar even op......! In 21 dagen 2100 km, meestal goed weer, een paar uitzonderlijk druilerige dagen. Genoten van de sportieve uitdagingen en de verrassende lokaties om te overnachten. Genoten ook van de, soms stevige, debatten over de wereldproblemen die naar mate de avond vorderde groter of kleiner werden. Genoten van het onthaasten. Geen krant, geen tv. Geen AEX, geen economische crisis, geen ergernis aan vervagende normen en waarden. De wereld was klein en eenvoudig, met maar één doel: in Rome aankomen! Fer, je hebt fantastisch gefietst! Frank, dank voor de uitgebreide voorbereiding. Elsje, dank dat ik weer weg mocht!

Epiloog Fer.

Vele wegen leiden naar Rome. Maar die van ons was toch wel een superspeciale. Startend via het vertrouwde bos/fietspad langs de Hut van Mie Pils en eindigend op de Via Appica Antica in Rome. En daar tussenin een scala van steeds weer verrassende fietspaden, kronkelweggetjes langs rivieren, al dan niet verharde weggetjes voor landbouwverkeer dwars door appelboomgaarden of wijnranken, en last but not least de vele, soms steile beklimmingen met vaak adembenemende vergezichten. Een onvoorstelbaar palet van elkaar afwisselende landschappen van zeer diverse schoonheid. Die onvergetelijk mooie indrukken van de omgeving verdringen de pijn die je regelmatig natuurlijk voelt als je met een bepakking van 15 kg bergop rijdt. De kick die je voelt na het bereiken van de top is niet in woorden te vangen. Het aangename gezelschap van twee kompanen zorgde voor een ontspannen sfeer. Dat was in combinatie met wat geestrijk vocht en welvoorziene maaltijden ook de basis voor zeer geanimeerde avondetappes. Daarnaast blijft mij van deze tocht vooral bij de vriendelijkheid en de gastvrijheid van - tot dan toe voor ons volstrekt vreemde - medemensen.

Dankbaar ben ik voor het feit dat ik in zo goede lichamelijke conditie ben dat ik op 63-jarige leeftijd deze tocht heb kunnen maken. Dankbaar ook dat het thuisfront mij dit gunt en zo heeft meegeleefd. Dank tenslotte aan mijn kompanen, zonder wie ik de tocht niet eens zou zijn begonnen. Een fantastische ervaring rijker.