Eigenlijk heb ik pas nu, de avond na de eerste fiestdag, de geest leeg om mijn bijdrage aan deze blog te leveren. Zaterdag jl. Fietste ik met het Rode Kruis op een tandem met een meervoudig gehandicapte jongeman, die " thuis" was bij Kentalis, het vroeger dove instituut in Michielsgestel.Els belde dat Chretienne de eerste weeën kreeg. Gelukkig had ik mijn zonnebril op. Hoe spannend kan het leven zijn. Ineens dacht ik aan mijn fietsmaatje en aan zijn familie. Hoe kan het leven ingrijpend veranderen. Ik snelde me naar huis en om 15.20 uur werd Duc geboren. In blakende gezondheid. Ons geluk kon niet op. Ik wilde dit maar eens met jullie delen!
Willem
Nou heren dat hebben jullie goed gedaan de eerste dag 120 km.Fijn Willem dat het zooooooooooooo goed gaat.Slaap lekker,tot morgen dikke kus je maatje Els
BeantwoordenVerwijderenCilly zei,
BeantwoordenVerwijderenWillem,ik heb betrokken mee geleefd,maar met jou ervaring zaterdag word je nederig en alleen maar stil.
Frank,draagt in t bijzonder deze tocht op aan zijn ouders,omdat we van hun geleerd hebben,hoe Puur geluk en eenvoudig kan zijn.En dat wij dat proberen door te geven aan onze kinderen,en die doen het fantastisch!Mijn grote liefde begint aan dag 2.
Lieve groetjes DX Cilly